با عرض سلام تمرین اول جلسه سوم: یکی از چیزایی که همیشه در تخیلاتم از سنین کوچک بود اینه که مریض بشم، همه بیان به عیادتم، احساس همدردی کنن با من و بگن ببین این بیچاره چقدر مریضه و دارد با مریضی هایش مبارزه میکنه و برایم احساس ترحم و دلسوزی بکنن، که الانم واقعا دچار مریضیم و هر قسم دارو و درمان میکنم، خوب نمیشه که نمیشه مورد بعدی اینه که هرچیزی رو که شروع میکنم تا آخرش میرم و در دقه 90 رهایش میکنم تا چند نفر بیاد بگه که چرا رها کردی، باید ادامه بدی، باید تا آخرش بری و من بگم نه، دیگه ادامه نمیدم و یک دلیل بیارم هم اونارو قانع کنم که این چقدر سختی میکشه و هم خودمو مثل زبان چینایی که حتی مدرک hsk5 ام رو گرفتم و بالاترین نمره رو هم اخذ کردم و میتونستم براحتی بورسیه دوره لیسانسم رو بصورت کاملا رایگان در یکی از دانشگاهای چین بگیرم اما ادامه ندادم و خیلی از صنفی هایم حتی چندین بار اومدن تا راضیم کنن که ادامه بدم اما مقاومت کردم و الان بعد دو سالی واقعا پشیمانم